Samen op pad

Regelmatig heb ik gesprekken met mensen over hun eigen uitvaart. Dit zijn niet altijd mensen die op korte termijn zullen overlijden. Vaak zijn het mensen die alles willen bespreken en vastleggen om hun nabestaanden te ontlasten. Of omdat ze het gewoon graag zelf willen regelen.

Veel mensen vinden het in eerste instantie wat onwennig om een uitvaartverzorger over de vloer te hebben zonder dat er iemand is overleden. Praten over de dood is niet iets wat men dagelijks doet. Het is dan aan mij om het ijs te breken. Beginnen met een kopje koffie en praten over de dagelijkse beslommeringen helpt dan vaak.

Zo werd ik naar aanleiding van een bericht in de krant over de mogelijkheden op de natuurbegraafplaats door een hele vriendelijke dame, Margo, gebeld. Ze had het bericht gelezen en wilde graag meer informatie. Ik stelde voor om af te spreken om bij haar thuis langs te komen. Daar stemde ze mee in en zo was de afspraak gemaakt.

Eenmaal bij Margo op de koffie hebben we eerst kennis gemaakt. Ze vertelde over haar kinderen. We praatten over haar overleden man en de moeizame laatste periode. Na zijn overlijden is hij gecremeerd. Margo wil echter begraven worden op de natuurbegraafplaats in een mooie uitvaartmand. Ze vertelde over haar hobby schilderen. Ze liet mij haar prachtige schilderijen zien, ook het schilderij dat moet worden afgebeeld op de rouwkaart. Het schilderij had een mooi persoonlijk verhaal.

We hebben het ook gehad over de financiën, want een uitvaart kost nu eenmaal veel geld. Margo heeft een verzekering bij een grote landelijke verzekeringsmaatschappij. Op de polis staat dat bij overlijden een bepaald nummer moet worden gebeld. Maar zij wil graag, als het zover is, dat ik de uitvaart regel en verzorg. Haar vraag was hoe het dan geregeld is met de verzekeringsmaatschappij. Nu is het zo dat iedereen vrij kan kiezen wie de uitvaart verzorgd. Men is niet gebonden aan de verzekeraar. Bij een overlijden kan dus de gewenste uitvaartverzorger gebeld worden.

Margo was nog niet op de natuurbegraafplaats geweest en omdat haar kinderen niet in de buurt wonen was zij niet in de gelegenheid om daar naar toe te gaan. Dus bood ik haar aan om samen te gaan kijken. En zo maakten wij een vervolgafspraak voor de week daarop. Samen hebben we een wandeling over de natuurbegraafplaats gemaakt. Na de wandeling hebben we nog het Boshuis bekeken en daar troffen wij een vriendelijke relatiebeheerder aan. Zij had wel even tijd om ons te woord te staan en het een en ander verder uit te leggen. Op de natuurbegraafplaats bestaat de mogelijkheid om zelf het graf uit te zoeken. Maar dit wilde ze op een later tijdstip doen met één van haar kinderen, wat natuurlijk heel begrijpelijk is.

Toen ik haar weer naar huis bracht en we afscheid van elkaar namen zei Margo: “ik had niet verwacht dat op pad gaan met een uitvaartverzorger zo leuk en gezellig kon zijn!”.